In samenwerking met Mark van Veluwesport organiseren wij op 27 een gezellige zwerftocht over de mooie trailpaadjes van de Veluwe. Het Rozendaalse veld, de Posbank, Signaal Imbosch en de Beekhuizer bossen doen we allemaal aan tijdens deze tocht. Gezelligheid staat hierbij voorop. Het plan wordt om ongeveer twee uur te zwerven vanaf het verzamelpunt in Beekhuizen. Voor de liefhebbers die dit te lang vinden of bang zijn dat het te hard gaat, zal er ook een van onze teamleden een korter rondje lopen.
Deelname kost € 12,50 per persoon en kan ter plekke contact of per pin betaald worden. De opbrengst van de deze dag komt ten goede aan de Roparun. Hou onze facebook pagina in de gaten!
Snel nog naar de wc, een bak koffie en een groepsfoto en dan het kleine busje in. Opgewekt en vol adrenaline gaan we op pad. Niet wetend dat het plan om een lekkere lange laatste nacht te maken, vlak voor Hamburg de prullenbak in kan. Al snel wordt duidelijk dat de geplande aankomst om 1700 uur in Hamburg niet haalbaar is. Sterker nog, we zijn uitgeput en opgelucht als we door een extreme file iets voor 20.00 uur de parkeerplaats van het hostel in Hamburg oprijden. Om 22.00 uur is daar eindelijk ook de touringcar en is het team compleet. De kamers worden snel verdeeld en we wandelen naar het restaurant dat ons zonder morren een uur later nog 24 heerlijke warme maaltijden voorschotelt. Snel terug naar het hostel en de stapelbedden in. Slapen. Nu het nog kan.
Ik besluit zoveel mogelijk te blijven zitten en wacht rustig tot we vertrekken. Dit keer naar het startterrein zo’n 40 kilometer verderop. We rijden het terrein op, dat inmiddels vol staat met touringcars, busjes, fietsen, wc-wagens en vrachtauto’s. Er staan zelfs al teams klaar om te vertrekken richting Rotterdam. Wij starten laat en hebben dus alle tijd om een tijdelijk bivak te maken. Iedereen gaat een beetje zijn eigen gang. Ik maak mijn spullen klaar voor in het busje, ik vraag Suzanne vast mijn linkerbeen los te masseren en we kijken naar de live beelden van de ‘Royal Wedding’. 
Tijd om pasta te eten bij de startboog. Hier zie ik voor het eerst live de teams vertrekken. Wat een feest! Nog 2 uur tot we daar zelf staan. Terug bij het bivak wil ik even rust. Ik trek me terug in het busje en luister wat naar muziek. Michiel roept ons bij elkaar voor een korte instructie over de start. We doen de startnummers om en gaan met de rest van het team terug naar de start.
De sfeer is top. De benen voelen goed en de kilometers vliegen voorbij. De zon zakt langzaam en ik geniet met volle teugen van het mooie avondlicht. De eerste etappe zit erop. We zien het andere team staan. Alex geeft 
Niels een knuffel en eindelijk mag ook Team A beginnen. Ik pak snel mijn handdoek en ga onder een partytent op de bank van Suzanne liggen. Tegelijkertijd eet ik een tosti. We kunnen hier bij dit bivak gelukkig even plassen en daarna zoekt iedereen snel een matrasje in de touringcar. Mijn lief ligt een paar matrasjes verderop. We kijken elkaar nog even aan. Ik voel dat de bus gaat rijden. Dit is raar. Gewoon maar aan toegeven. Ik zie wel waar ik straks uitstap.
In ons hoofd zijn we er al bijna… Mijn been is inmiddels getapet en dat helpt goed. Samen met achterfietser Paul spreek ik af om niet te hard te lopen, 5.30-5.40 is snel genoeg en hij roept me regelmatig toe om wat langzamer te lopen. Wat ben ik blij dat hij steeds naast me fietst. In Drenthe is iedereen die we tegenkomen enthousiast, we verstaan er niets van, maar de blijheid van iedereen is zo fijn. In Holsloot staat een heerlijke andijviestamppot op ons te wachten. Wat smaakt dit goed zeg. Het slapen wil nog niet goed lukken en als ik een paar uur later in Almelo mijn hoofd uit de deur van de bus steek wordt het me allemaal te veel. ‘Gister’ was ik bijna thuis en nu ben ik pas op de helft. DE HELFT! Hoe dan? Mijn knie doet zeer en de wc is een paar honderd meter te ver weg. De eerste huilbui dient zich aan. Fuck! De helft pas. Hoe ga ik nog 30 km lopen…
Ik eet een croissantje en een banaan en knuffel wat met koeien. Ja die staan daar. En ik prop nog net een half broodje pindakaas naar binnen. Mede dankzij de aanwezigheid van vrienden en loopmaatjes Chiel en 
Ze lopen nog met elk teamlid een kilometer mee en in Bennekom zeggen we gedag. Met recht een Oase op de Veluwe. Bij Wageningen gaat langzaam het lampje uit bij mij. Letterlijk. Ik voel me licht in mijn hoofd en krijg last van koud zweet. Ik sla een rondje over en met wat soep en frisse lucht hoop ik dat het snel beter wordt. Wat ben ik hier blij met kleine Kim, mijn lieve dinnetje achter het stuur. Ik besluit mee te fietsen en even later weer mee te lopen. Op de parkeerplaats van het Rivierenland ziekenhuis in Tiel stroomt alle energie mijn lijf weer in. Door vrijwilligers krijg ik een medaille omgehangen met ‘goed gedaan’. Einde zeuren nu denk ik. Dit gaat niet om mij, dit gaat om hen. Vol goede moed ga ik verder.
En dan heb ik het nog niet over onze tuin. Dankzij de geweldige steun van 
Gelukkig is daar weer het draaiboek, versie 8.0. Pagina 14: Inpaklijst per rol. Ik verzamel alle gewassen kleding, schoenen, handdoeken, hoofddeksels, sokken, en een half uur later is onze extra lange eettafel niet meer zichtbaar. En dan ben ik nog niet toegekomen aan gewone kleding en toiletspullen. Gelukkig roept teamcaptain Bettine nog even ter herinnering, na het zien van mijn stapels, dat we slechts 1 tas per persoon de grote bus in mogen nemen. Michel, onze chauffeur grapt nog dat er geen imperial op de bus zit, en ondertussen sturen teamleden Annemieke, Marjan, Karin en Alex ook nog zorgwekkende foto’s van hun keurig overzichtelijke stapeltjes.
Ten eerste wat meer over ons team. We zijn met 8 lopers, 4 fietsers, 4 chauffeurs, 2 navigators, 2 masseurs, 3 koks en 1 teamcaptain. We hebben twee loopteams (A en B) en elk team bestaat uit 4 lopers, 2 fietsers, 1 chauffeur en 1 navigator. De totale route is 560 kilometer en team A en B wisselen elkaar af in etappes van ongeveer 50-60 kilometer. Elke loper in een team loopt ongeveer 1 kilometer per beurt, en heeft dan vervolgens 3 kilometer rust in het busje dat mee rijdt. De koks en masseurs en teamcaptain staan bij elke bivakplaats klaar met eten, massage en bemoedigende woorden, en niet geheel onbelangrijk een matras in onze touringcar.
Oja, inmiddels 2e pinksterdag. 52 kilometer, ongeveer 13 keer gedwongen het busje uit (…) en om 12.35 uur weer wisselen met team A in Beesd. De laatste rust tussen Beesd en Alblasserdam en weer probeer ik hier ‘de tijd door te komen’ met massage, eten en slapen. De laatste etappe is een speciale. De laatste 25 kilometer met de lopers van Team A samen. Nog ongeveer 3 keer een kilometer rennen, pfffff. De busjes mogen niet meer op de route vanaf hier en dus zitten de lopers op fietsen en lopen we samen naar de finish. De rest van het team gaat ondertussen vast met het ov naar de finish op de Binnenrotte in Rotterdam, waar we dan rond 17.30 uur weer compleet zijn en naar de finish mogen wandelen.
Ja en hoe bereid je je daarop voor? Geen idee. Mijn loopseizoen stopte eigenlijk al eind februari op Gran Canaria, toen ik geblesseerd mijn eerste bergmarathon liep. 
Om de pees in mijn voet en mijn heup te ontlasten maak ik vooral heel veel fietskilometers. In ons teamtrainings weekend in maart hebben we wel heel goed kennis kunnen maken met ’s nachts lopen, wisselen bij het busje en het verschil tussen 1 en 2 kilometer shifts. Ondanks mijn blessure ging dat verrassend goed.
Maar meestal loop ik gewoon lekker te flierefluiten in het bos op de fiets of op de trailschoenen. Met afgelopen weekend nog een super Trailchicks finish bij de koning van Spanjetrail in Gulpen. 
