Geen widgets gevonden in de zijbalk

We wonen sinds een paar maanden in een opslagloods.

Nou niet echt natuurlijk, maar onze woonkamer is inmiddels een Roparun | Team Hollander zenuwcentrum en opslagplaats. Overal staat wat. Kratten met accu’s, snoertjes, lampen en batterijen. Goodiebags voor het Hertlopen, draaiboeken, routeboeken, stapels teamkleding en al vast gewassen loopkleding.

En dan heb ik het nog niet over onze tuin. Dankzij de geweldige steun van MudSweatTrails is ons zonnige tuintje bijna een kopie van een verzorgingspost bij een trailwedstrijd! Tafels, banken, partytenten, beachflags en bouwlampen. Het enige dat ontbreekt zijn bakken vol winegums en ontbijtkoek:-)

De laatste 4 dagen voor Roparun 2018 zijn aangebroken. En het wordt tijd om in te pakken.

Gelukkig is daar weer het draaiboek, versie 8.0. Pagina 14: Inpaklijst per rol. Ik verzamel alle gewassen kleding, schoenen, handdoeken, hoofddeksels, sokken, en een half uur later is onze extra lange eettafel niet meer zichtbaar. En dan ben ik nog niet toegekomen aan gewone kleding en toiletspullen. Gelukkig roept teamcaptain Bettine nog even ter herinnering,  na het zien van mijn stapels, dat we slechts 1 tas per persoon de grote bus in mogen nemen. Michel, onze chauffeur grapt nog dat er geen imperial op de bus zit, en ondertussen sturen teamleden Annemieke, Marjan, Karin en Alex ook nog zorgwekkende foto’s van hun keurig overzichtelijke stapeltjes.

De inpakstress is AAN.

Ik vertrek vanochtend naar mijn werk en bedenk me dat ik Michiel vanavond nog maar eens een kritische blik laat werpen op mijn -niet-zulke-keurig-en-overzichtelijke- stapels. Kijken wat er overblijft. Ik zal wijselijk mijn toilettas(sen) nog even niet klaarleggen…morgen begint dan nog het herschikken van de overgebleven stapels. 6 setjes kleding voor de 6 etappes met twee keer een nachtsetje. Een tas voor in het kleine busje met alle mogelijke accessoires voor alle mogelijke weersomstandigheden: regenjasje, pet, sleeves, schone sokken, handschoenen, zonnebrillen en 2 extra paar schoenen, en iets van een deken om de beentjes warm te houden. Nu nog een trucje bedenken om eenmaal ingepakt deze goed bedachte structuur te behouden. Mini-pakketjes? Aparte plastic tasjes? Labels?

Hoe vind ik straks met slaapgebrek en beperkte tijd snel wat ik voor de volgende etappe nodig heb?

Wat ik zeg, de inpakstress is AAN.

Ondertussen in het gewone leven: rijdt Michiel na het werk elke dag op en neer naar Aalsmeer (net als in onze prille verkeringtijd:-)), via Doorn (matrassen en ander defensie-spul), een tankstation in Utrecht (sportvoeding) en Apeldoorn (teamkleding) om alle spullen naar een opslagplaats daar te brengen. Heb ik 24/7 bereikbaarheidsdienst voor 4 klassen in mijn afdeling die zich ergens tussen Cambridge en Edinburgh bevinden. Doen mijn 25 VWO 6 schatjes morgenmiddag eindexamen Engels en doen we ook nog wat laatste trainingen. En alle tijd die nog overblijft gaat op aan eten, slapen en natuurlijk aan mijn meisje die ik straks 5 dagen moet missen.

En de rest van het team zit ook niet stil deze week. Er wordt nog hard getraind door alle lopers en fietsers, de pannenkoeken worden vast gebakken door onze fantastische kookploeg en de nagels worden in de kleuren van de Roparun gelakt. Bettine checkt en dubbelcheckt alle checklijstjes, Annemieke knutselt de routerollen in elkaar en Michiel maakt al twee avonden ruzie met Tom (Tom).

En nog belangrijker er wordt nog steeds geld gedoneerd! En dat heeft inmiddels al een prachtige 12.000 euro opgeleverd. Heb jij al gedoneerd?

Nog 4 dagen tot Roparun. Het aftellen is echt begonnen. Ondanks de inpakstress kijk ik ook uit naar het moment van vertrek. Laat de uitpakstress maar beginnen.

 

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *